METAMORFOSE
Het theaterdecor is te beschouwen als een ruimtelijk totaalontwerp waarbij de elementen vorm, kleur, ruimte, licht en materiaal samenkomen. Het onderwerp voor deze opdracht is Metamorfose, oftewel gedaanteverwisseling.
In deze opdracht gaan mijn projectpartner Nicole en ik een zoektocht starten naar de samenhang tussen vorm (de beeldende aspecten vorm, kleur, ruimte, licht en materiaal) en inhoud. Voor de voorstellingsvorm is onze voorkeur uitgegaan naar theater en musical. In vier werken tijd hebben we een concept ontwikkeld met als uitgangspunt het schaakspel. Tijdens werkcolleges hebben we ons laten begeleiden door docenten en kunnen sparren met medestudenten, zodat we door middel van feedback het idee hebben kunnen uitbreiden en versterken. In de vijfde week hebben we als duo ons theaterdecor, schetsproces, ontwerp en poster mogen verantwoorden in de vorm van een producttoets.
Uitleg voor het theaterdecor
HET CONCEPT
Gebaseerd op ‘Romeo & Juliet’ van William Shakespeare en met inspiratie uit de musical ‘West Side Story’ en de film ‘Lang Leve de Koningin’ hebben wij het decorontwerp voor ‘The pinning’ tot leven gebracht. The pinning is een moderne vertaling van het befaamde verhaal, waarin twee rijken, die elkaars tegenpolen zijn, de strijd met elkaar aan gaan als men erachter komt dat de witte koningin en de zwarte koning gevoelens voor elkaar ontwikkelen.
Het uitgangspunt en de basis van ons ontwerp is het schaakspel. Vorm, kleur en licht spelen een belangrijke rol bij de koppeling tussen het schaakspel en het verhaal. Het schaakbord wordt omgetoverd tot twee driedimensionale stellage vormen, een zwart en een wit, die de twee rijken moet uitbeelden. De twee niet-kleuren geven hierin helder het onderscheid tussen de rijken aan. Doordat de kleuren elkaars uiterste zijn, wordt het element van de tegenpolen versterkt. In de stellages kan door de acteurs gespeeld worden, waardoor er op een nieuwe hele nieuwe manier een ‘schaakbord’ wordt gevormd. Enkele vakken van de stellages bevatten schaakstukken, die tijdens de voorstelling letterlijk en figuurlijk verlicht kunnen worden. Zo kunnen de schaakstukken in de zwarte stellage, door middel van licht, wit worden en de verandering in de strijd aangeven. De rijken komen zo langzaam bij elkaar. De ruimte tussen de twee rijken, het ‘slagveld’ wordt bovenaf verlicht, waarbij een schaakbordpatroon zich onthult.
Om dit te verwezenlijken, hebben we gebruikt gemaakt van bijzonder materiaal, namelijk antislip matten. Dit materiaal bekleedt ook de buitenkanten van de stellages, waardoor het rijk op een abstracte manier toch een ‘kasteelachtig’ uiterlijk krijgt. Dit effect wordt pas echt duidelijk in de eindfase van de voorstelling, als de twee stellages van de rijken bij elkaar komen en zich tot een geheel van zwart en wit vormen. Hierdoor veranderd de ruimte op het podium van de eerste fase, waarin het slagveld en de tegenstellingen wordt weergegeven, naar de tweede fase waarin de stellages niet meer tegenover elkaar staan, maar een centraal geheel vormen. Dit is uitgebeeld door twee halve vormen van de torens van de twee rijken, die tot een geheel gemaakt worden.
In deze laatste fase wordt deze verzoening nog aangesterkt door het schaakpatroon door middel van licht opnieuw van boven op het podium te laten schijnen. Nu echter niet als slagveld, maar als een mengeling van de twee kleuren en daarmee de twee rijken, die evenwichtig samenleven.
Twee individuen, allebei met hun eigen verwondering en gedachten over het project, samensmeden tot een goed werkend team is meestal best een opgave. Tijdens de werkcolleges op woensdag leerden we hoe we het gesprek met elkaar aan gaan, om zo ideeën te delen. Hoe we elkaar feedback kunnen geven en hoe je het beste kan handelen, als er conflicten ontstaan. Maar vooral ook hoe we naar elkaar kunnen luisteren om van losse ideeën een samenhangend concept te kunnen maken, waarin we niet meteen compromissen sluiten, maar kijken hoe we onze verschillen kunnen samenvoegen tot iets nieuws.
Het luisteren heeft voor mij een belangrijke rol gespeeld binnen dit project. In de beginfase van het project hadden we een flinke tegenslag, doordat Nicole haar gezondheid snel achteruitging. Het vereiste dat ik een tandje bij moest zetten, dus besloten we in overleg dat ik wat meer taken op me nam. De goede communicatie, zelfs wanneer Nicole zich niet goed voelde, was verfrissend. Ze pakte op wat ze kon en toen ze weer aansterkte, nam ze haar verantwoordelijkheid, waardoor er op een natuurlijke manier weer evenwicht ontstond in de taakverdeling. Hoewel het soms lastig was om elkaar in het echt te zien, heb ik niet het idee dat onze communicatie hierdoor minder werd. Ik denk dat het ons zelfs bewuster maakte van het belang van een goede samenwerking en dat het wegvallen van de mogelijkheid om elkaar te zien, zeker in deze tijden, ons liet inzien hoe belangrijk de manier waarop je communiceert is.
Door de tegenslag die we hadden hebben we sneller het ontwerpproces doorlopen, waardoor we ook sneller keuzes gemaakt hebben. Hier had ik nog wat meer mee willen experimenteren. We hadden wel het geluk dat we qua motivatie, flexibiliteit en het nemen van verantwoordelijkheid op dezelfde lijn zaten en elkaar goed konden aanvullen waar dat nodig was. Onze visies sloten daarnaast ook op elkaar aan, doordat we beide op een conceptuele manier kunnen denken en ook analytisch inzicht hebben om hoofdzaak en bijzaak van elkaar te scheiden. Op de vlakken waar we wel van mening verschilden, heb ik geprobeerd zo goed mogelijk te luisteren, ondanks mijn assertieve aard. Nicole is aandachtig en luistert goed naar anderen, maar kan ook op een krachtige, heldere manier haar eigen mening en visie beredeneren. De combinatie heeft geleid tot een doordacht concept, waar we allebei achter staan.